มรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมเสริมให้ชนบทโหย่วหยาง นครฉงชิ่งสวยงามยิ่งขึ้น

ณ ริมฝั่งแม่น้ำโหย่วสุ่ย ซึ่งเปรียบเสมือนแม่น้ำแห่งมารดาของชาวถูเจี๋ยของหมู่บ้านเหอวาน ซึ่งตั้งอยู่อำเภอปกครองตนเองชนชาติถูเจี๋ยและม้ง โหย่วหยาง นครฉงชิ่ง เป็นหมู่บ้านแบบโบราณที่มีทิวทัศน์งดงาม เมื่อถึงฤดูการท่องเที่ยว เราจะเห็นไป๋ หมิงฟาง ผู้สืบทอดศิลปะดั้งเดิมของชาวถูเจี๋ย ยืนอยู่หัวเรือและนำใบไม้มาเป่า “เพลงรัก” ซึ่งเป็นการแสดงพื้นบ้านอย่างหนึ่งของชาวถูเจี๋ย

เมื่อวันที่ 6 กันยายน ไป๋ หมิงฟาง กำลังเป่าใบไม้ในหมู่บ้านเหอวาน ภาพถ่ายโดยถางยี่ นักข่าวสำนักข่าวซินหัว

ศิลปะการเป่าใบไม้ของไป๋ หมิงฟางนั้น เป็นหนึ่งในสัญลักษณ์ทางวัฒนธรรมที่สำคัญของชนชาติถูเจี๋ย และยังเป็นมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมของนครฉงชิ่งอีกด้วย

ตำบลกงทาน อำเภอโหย่วหยาง  ภาพถ่ายโดยหวงเหว่ย นักข่าวสำนักข่าวซินหัว

“การเป่าใบไม้ เป็นศิลปะของชาวถูเจี๋ยที่สืบทอดจากรุ่นสู่รุ่น ไม่ว่าใบอะไรเราก็สามารถใช้เป่าเป็นเพลงได้ครับ  เช่น ใบส้มโอ ใบส้ม ใบบูร หรือใบอื่น ๆ ก็เป่าได้ไพเราะ ทั้งนั้น แต่คนรุ่นใหม่ไม่ค่อยอยากเรียนการเป่าใบ เพราะน่าเบื่อและยากด้วย มีผลต่อการสืบทอดศิลปะแขนงนี้ครับ แต่ก็ยังโชคดีที่ไม่กี่ปีมานี้ การท่องเที่ยวในชนบทพัฒนาไปอย่างรวดเร็ว ศิลปะการเป่าใบไม้จึงกลับมีชีวิตชีวาอีกครั้ง” ไป๋ หมิงฟางกล่าว

ศิลปินพื้นบ้านกำลังแสดงระบำมือชนชาติถูเจี๋ยของโหย่วหยางในหอแสดงกงทาน ภาพถ่ายโดยชิว หงปิน นักข่าวสำนักข่าวซินหัว

การเป่าใบไม้เป็นเพียงหนึ่งในมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมของอำเภอโหย่วหยาง ที่นี่ยังมีทรัพยากรทางวัฒนธรรมที่อุดมสมบูรณ์ และมีมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมระดับชาติ 4 รายการ ได้แก่ เพลงพื้นบ้านโหย่วหยาง ระบำมือโหย่วหยาง เพลงโบราณโหย่วหยาง  งิ้วหน้ากากชนชาติถูเจี๋ย และมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมระดับเมืองและระดับอำเภออีก 200 กว่ารายการ และด้วยการส่งเสริมการฟื้นฟูชนบทอย่างครอบคลุม ทำให้มรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมดังกล่าวกลับมีชีวิตชีวาอีกครั้งหนึ่ง และสามารถโลดแล่นบนเวทีการแสดงในชนบท ดึงดูดความสนใจจากนักท่องเที่ยวเป็นจำนวนมาก

หลีโหย่ง หานเจิ้น โจว เหวินเทา/ข่าว สำนักข่าวซินหัว

โกว เสี่ยวหรง/แปล

จารุวรรณ อุดมทรัพย์/พิสูจน์อักษร