เสียงจากชาวบ้าน “หมู่บ้านแห่งแรกในยูนนาน” กับคำว่า “สิ่งใหม่”

หากพูดถึงชื่อถนนต้าหยิงสิ่งแรกที่คนยูนนานจะนึกถึงก็คือ เป็น “หมู่บ้านแห่งแรกในยูนนาน” ทุกครัวเรือนมีบ้านเดี่ยวอยู่อาศัย ชาวบ้านมีเงินปันผลทุกปี อีกทั้งไม่ต้องกังวลเรื่องการไปโรงเรียนของเด็ก ๆ

หมู่บ้านต้าหยิง ตั้งอยู่ในเขตหงถา เมืองอวี้ซี มณฑลยูนนาน เป็นหมู่บ้านที่มีประวัติศาสตร์ยาวนานกว่า 600 ปี อีกทั้งเป็นต้นแบบของความเจริญในชนบททั่วไปของจีน

ปัจจุบัน โครงการ “ถอยสอง ขยายสาม” ได้แก่ ลดขนาดอุตสาหกรรมที่สอง (การผลิต) และขยายอุตสาหกรรมที่สาม (อุตสาหกรรมบริการสมัยใหม่หรือธุรกิจอื่นนอกเหนือจากอุตสาหกรรมการผลิต) และก้าวเข้าสู่อุตสาหกรรมรูปแบบใหม่ สิ่งเหล่านี้ได้กลายเป็น “ทางเลือกใหม่” ให้กับการปฏิรูปหมู่บ้านต้าหยิง และยังเป็นการเริ่มต้นใหม่ของการเปลี่ยนแปลงและพัฒนาความเจริญอีกด้วย

ในวันที่ 22 กันยายน นักข่าวของเราได้เดินทางไปถึงหมู่บ้านต้าหยิง และได้รับฟังเสียงจากชาวบ้านใน “หมู่บ้านแห่งแรกในยูนนาน” ซึ่งมุ่งมั่นที่จะไล่ล่าความฝันและกล้าที่จะต่อสู้ พวกเขาต่างพูดถึงการเปลี่ยนแปลงของการใช้ชีวิตในรูปแบบเสี่ยวคัง (สังคมอยู่ดีมีสุขถ่วนทั่ว) ในมุมมองของตัวเอง

คุณเฉิน เปาหรง 

คุณเฉิน เปาหรง หัวหน้าคณะกรรมการชุมชน เลขาธิการพรรคสาขาหมู่บ้านต้าหยิง--ช่วงเวลาแห่งการเปลี่ยนแปลงและการฟื้นฟู

การสร้างความเข้มแข็งทางเศรษฐกิจของส่วนรวมเป็นจุดเริ่มต้นที่สำคัญสำหรับการฟื้นฟูชนบท นับตั้งแต่มีการปฏิรูปและเปิดชุมชนเป็นต้นมา องค์กรพรรคและสมาชิกพรรคได้นำพามาความมั่งคั่งมาสู่หมู่บ้านต้าหยิง ส่วนขั้นตอนการสร้างความมั่งคั่งของมวลชนนั้นได้สำรวจวิถีอันจะนำไปสู่หนทางแห่งความเจริญรุ่งเรืองร่วมกัน และร่วมกันสร้างชนบทสังคมนิยมรูปแบบใหม่

แล้วใครจะมีส่วนร่วมแบ่งปันผลประโยชน์ของเศรษฐกิจส่วนรวม แน่นอนว่าจะต้องเป็นประชาชนทั่วไป

ด้วยการเติบโตของเศรษฐกิจส่วนรวมทำให้ชีวิตของผู้คนดียิ่งขึ้นเรื่อย ๆ สิ่งที่สามารถมองเห็นได้อย่างเป็นรูปธรรมก็คือที่อยู่อาศัย

เนื่องจากต้องปรับปรุงสภาพความเป็นอยู่และสภาพแวดล้อมที่สวยงามให้กับชุมชน หมู่บ้านต้าหยิงจึงได้ดำเนินการปรับปรุงที่อยู่อาศัยถึงสองครั้ง ในปี 2555 - 2559 ได้จัดทำโครงการปรับปรุงที่อยู่อาศัยครั้งที่สอง ทำให้ชาวบ้านมีพื้นที่ใช้สอยมากถึง 80 ตารางเมตรต่อคน

การพัฒนาอย่างรวดเร็วของเศรษฐกิจส่วนรวมได้วางรากฐานที่มั่นคงให้แก่มวลชนในการแบ่งปันผลประโยชน์จากการปฏิรูปและการพัฒนา ชุมชนค่อย ๆ บรรลุเป้าหมาย ดังนี้ “เด็ก ๆ ได้รับการศึกษา ผู้ใหญ่มีงานทำ คนชราได้รับการเลี้ยงดู คนป่วยได้รับการรักษาพยาบาล”

ด้วยกระแสใหม่ของการพัฒนาความเป็นเมืองและทิศทางใหม่ของการฟื้นฟูชนบท "การเปลี่ยนแปลง" และ "การฟื้นฟู" จึงถูกบรรจุไว้ในวาระการทำงานของหมู่บ้านต้าหยิง เราต้องปฏิบัติตามแนวคิดที่ว่าจะไม่ละทิ้งการติดตามอุตสาหกรรมและสนับสนุนการพัฒนา เร่งรัดการบูรณาการทรัพยากรที่ดินเพื่อสร้างโครงการก่อสร้าง “ย่านการค้าเมืองแห่งความสุข” และพัฒนาอุตสาหกรรมที่สามอย่างจริงจัง

ความเข้าใจของผมเกี่ยวกับ “เสี่ยวคัง หรือ “สังคมอยู่ดีมีสุขถ้วนทั่ว” นั้น ไม่ได้จำกัดอยู่เพียงแค่การดูแลคนชราและเด็กเล็กของแต่ละครอบครัวให้ดี  แต่ยังหมายถึงการสร้างพื้นที่สาธิตการฟื้นฟูชนบทด้วย เราต้องทำให้ “หมู่บ้านแห่งแรกในยูนนาน” กลายเป็นสถานที่ที่นักท่องเที่ยวและบุคลากรอยากมาเที่ยวหรืออยากมาอาศัยอยู่ที่นี่

คุณฮวาง ซิงปัง 

คุณฮวาง ซิงปัง ครูเกษียณจากโรงเรียนประถมหมู่บ้านต้าหยิง--การใช้ชีวิตในวัยชรานั้นช่างสุขสบายจริง ๆ

เมื่อผมมีเวลาว่าง ผมก็มักจะนำซอเอ้อหูและโน้ตเพลงไปเล่นที่ศาลาในชุมชนและร่วมร้องเพลงร่วมกับเพื่อน ๆ ของผม  ผมเป็นคนพื้นเพหมู่บ้านต้าหยิง ปีนี้ผมอายุ 79 ปีแล้ว 70 กว่าปีที่ผ่านมา ผมได้เห็นชีวิตชาวบ้านเจริญรุ่งเรืองและมีความสุขมากขึ้นเรื่อย ๆ

ก่อนการปฏิรูปชุมชน หมู่บ้านต้าหยิงมีที่ดินน้อยไม่เพียงพอต่อจำนวนผู้คน ผลผลิตข้าวก็น้อยไม่เพียงพอต่อการบริโภคในครัวเรือน ชาวบ้านอาศัยอยู่อย่างแออัดในบ้านทรงเตี้ยที่ทรุดโทรม สาว ๆ ในหมู่บ้านอยากแต่งงานออกไปนอกหมู่บ้านเพื่อจะได้เจอสภาพแวดล้อมที่ดีกว่า ส่วนหนุ่ม ๆ ต่างก็กังวลว่าจะไม่มีสาว ๆ ยอมแต่งงานด้วย

หลังการปฏิรูป หมู่บ้านต้าหยิงตอบรับต่อการประกาศของพรรคเป็นอย่างดี เศรษฐกิจส่วนรวมได้รับการพัฒนาและขยายตัวอย่างต่อเนื่อง ชาวบ้านมีส่วนร่วมในการจ่ายเงินปันผลรวมถึงได้รับเงินปันผลด้วย ความขัดแย้งในครอบครัวก็น้อยลงเรื่อย ๆ ชีวิตของพวกเขาค่อย ๆ ร่ำรวยและมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น

ปัจจุบัน พวกเราได้ย้ายจากบ้านหลังเก่าเข้ามาอยู่บ้านหลังใหม่ ซึ่งกว้างขวางและสวยงามมากขึ้น  ชุมชนมีภูมิทัศน์ต้นไม้สีเขียวขจีและสภาพแวดล้อมที่เงียบสงบร่มรื่น  ทำให้อยู่แล้วรู้สึกสบายใจมาก

“เสี่ยวคัง” หรือสังคมอยู่ดีมีสุขถ้วนทั่วในความเข้าใจของผมคือ ชีวิตวัยเกษียณสามารถนัดเพื่อนเก่าออกมากออกกำลัง ร้องเพลง หรือเล่นหมากรุกด้วยกัน สามารถใช้ชีวิตยามเกษียณได้อย่างมีสีสันและสดใส

คุณเจิง อวี้ผิง

คุณเจิง อวี้ผิง รองผู้จัดการทั่วไปของรีสอร์ทวัฒนธรรมและสปาฮุยหลง--อยากให้ผู้คนได้มาแช่น้ำพุร้อนมากขึ้น

รีสอร์ทวัฒนธรรมและสปาฮุยหลง เป็นแหล่งท่องเที่ยวระดับ 4A ซึ่งอยู่ในหมู่บ้านต้าหยิง ได้รับการปรับปรุงในปี 2560 อัตราการไหลเวียนของลูกค้าทั่วไปคงที่ประมาณ 200 คนต่อวัน

รีสอร์ทซึ่งได้รับการปรับปรุงใหม่นี้ได้เพิ่มจำนวนห้องพักและสระน้ำพุร้อนมากขึ้น และยังได้เพิ่มพื้นที่ภายในเพื่อความบันเทิงต่าง ๆ เช่น ห้องอ่านหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ โรงภาพยนตร์ สนามเด็กเล่น ห้องหมากรุกและไพ่ สปา ห้องออกกำลังกาย เป็นต้น

หมู่บ้านต้าหยิงจะดำเนินการพัฒนาการท่องเที่ยวและอุตสาหกรรมที่สามในอนาคตอย่างจริงจัง ซึ่งสิ่งเหล่านี้สอดคล้องกับกลยุทธ์การพัฒนาในอนาคตของบริษัทเรา

ในระหว่างดำเนินกิจการเราพบว่าลูกค้าให้ความสำคัญกับฟังก์ชั่นสิ่งอำนวยความสะดวกรวมถึงอุปกรณ์ที่ครบถ้วนและมีความหลากหลาย ด้วยแนวคิดพฤติกรรมของผู้บริโภคซึ่งมีการเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่อง ผู้คนมีแนวโน้มที่จะซื้อผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยวคุณภาพสูงมากขึ้น ดังนั้น เราจึงได้วางแผนที่จะอัพเกรดศูนย์ประชุม พื้นที่ห้องพัก และอาคารหลักอีกครั้ง ในขณะเดียวกันเราจะนำแบรนด์ต่างประเทศอย่าง Wyndham เข้ามาบริหารเพื่อยกระดับการจัดการและการบริการให้ก้าวหน้ามากขึ้น ในอนาคตเราจะสร้างบริษัทสำหรับบริหารกิจการโรงแรมของเราเองและจะทำการฝึกอบรมพนักงานในท้องถิ่นให้มากขึ้น

“เสี่ยวคัง” หรือสังคมอยู่ดีมีสุขถ้วนทั่วในความเข้าใจของฉันคือ ทุกเดือนหรือในวันหยุดสุดสัปดาห์ชาวเมืองสามารถพาลูก ๆ ไปแช่น้ำพุร้อนได้สักเดือนละครั้ง เราจะสร้างอัตราการไหลเวียนของลูกค้าในหมู่บ้านต้าหยิงให้มากขึ้น ในขณะเดียวกันก็จะปรับปรุงและยกระดับรีสอร์ทวัฒนธรรมและสปาอย่างต่อเนื่อง อันจะเป็นการช่วยพัฒนาท้องถิ่นไปในตัว

คุณเหอ จินชุน

คุณเหอ จินชุน ผู้จัดการแผนกอุปกรณ์ โรงงานกระดาษต้นสนอวี้ซียูนนาน--ปัจจุบันผมใช้ชีวิตแบบอยู่ดีมีสุข

ผมจำได้ชัดเจนว่าโรงงานของเราก่อตั้งขึ้นในปี 2531 และผมเริ่มมาทำงานที่นี่ในวันที่ 27 สิงหาคม 2532

เริ่มแรกผมทำงานเป็นพนักงานในแผนกการผลิตของโรงงาน หลังจากนั้น ได้ย้ายไปที่แผนกเคลือบกระดาษโดยทำหน้าที่เป็นช่างตัดและช่างไฟฟ้า ต่อมาผมก็ได้ขึ้นตำแหน่งเป็นหัวหน้าทีมช่างไฟ รองผู้จัดการและผู้จัดการแผนกอุปกรณ์ตามลำดับ กว่าครึ่งชีวิตของผม อยู่กับการทำงานและได้เห็นการพัฒนาของโรงงานตลอดมา

สิ่งหนึ่งที่ผมจำได้อย่างแม่นยำ คือ โรงงานของเราเคยใช้เครื่องเคลือบกระดาษที่ผลิตในประเทศจีน ในเวลานั้นต้องใช้คนมากถึง 5 คนในการควบคุมเครื่องจักรสองเครื่อง วันหนึ่งจะสามารถผลิตกระดาษกึ่งสำเร็จได้เพียง 400 กิโลกรัมเท่านั้น ในช่วงต้นปี 2537 โรงงานได้นำเข้าเครื่อง Cerruti press จากประเทศอิตาลี ซึ่งใช้คนงานเพียงสองคนก็สามารถผลิตกระดาษกึ่งสำเร็จได้ มากถึง 7-8 ตันต่อวัน

เครื่องจักรที่มีเทคโนโลยีชั้นนำระดับนานาชาติในเวลานั้นช่วยปรับปรุงคุณภาพและปริมาณของผลิตภัณฑ์ได้อย่างมาก และยังกระตุ้นให้เราได้เรียนรู้การทำงานการจัดการและการบำรุงรักษาขั้นสูงของโรงงานด้วย บรรยากาศของ “การเปรียบเทียบ การเรียนรู้ การไล่ตามให้ทัน การช่วยเหลือ และสุดท้ายนำไปสู่การนำหน้า” ได้ก่อตัวขึ้นในโรงงาน

โรงงานมีประสิทธิภาพในการทำงานมากขึ้นเรื่อย ๆ และผมก็รู้สึกโชคดีมากที่ได้ทำงานที่นี้ ผมมีรายได้ที่มั่นคง สามารถดูแลคนแก่และเด็กเล็กที่บ้านได้ และยังมีสภาพแวดล้อมในการใช้ชีวิตที่ดีอีกด้วย

“เสี่ยวคัง” หรือสังคมอยู่ดีมีสุขถ้วนทั่วในความเข้าใจของผมคือ อาชีพที่ตนเองทำสามารถทำให้ครอบครัวมีชีวิตอย่างมีความสุขได้ ทุกวัน ๆ ผมรู้สึกมีความหวังมาก ดังนั้น หากพูดถึง “เสี่ยวคัง” ตอนนี้ผมก็ได้ใช้ชีวิตอย่างอยู่ดีมีสุขอย่างแท้จริงแล้วครับ

คุณซิน เปาอวิน 

คุณซิน เปาอวิน พนักงานบริษัทแห่งหนึ่งในหมู่บ้านต้าหยิง--สิ่งที่มีความสุขที่สุดคือการได้อยู่บ้านหลังใหญ่

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา สิ่งที่ทำให้ผมมีความสุขมากที่สุดคือการได้อาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่ ก่อนปี 2528 บ้านที่ทำจากดินและบ้านมุงจากเป็นมาตรฐานที่อยู่อาศัยของคนในหมู่บ้านต้าหยิง พื้นที่ใช้สอยน้อยกว่า 8 ตารางเมตรต่อคน ต่อมาหมู่บ้านได้ดำเนินการปรับปรุงที่อยู่อาศัยครั้งแรก ชาวบ้านได้ย้ายเข้าไปอาศัยอยู่ในบ้านอิฐสีน้ำเงินและปูกระเบื้องสีขาว พื้นที่ใช้สอยเพิ่มขึ้นเป็น 50 ตารางเมตรต่อคน ในปี 2553 หมู่บ้านต้าหยิงได้ปรับปรุงที่อยู่อาศัยรอบสองด้วยการลงทุน 1.3 พันล้านหยวน พื้นที่ใช้สอยเพิ่มขึ้นเป็น 80 ตารางเมตรต่อคน

จากนโยบายผู้อยู่อาศัยสามารถนำบ้านเก่าไปเปลี่ยนเป็นบ้านหลังใหม่ที่มีขนาดเท่ากันได้ โดยพื้นที่บ้านส่วนเกินจะเรียกเก็บเงินในราคาทุนของการก่อสร้าง สำหรับบ้าน 3 ชั้นหลังปัจจุบันทรงยุโรป ผมใช้บ้านหลังเก่าแลกมันมาครับ

ที่จอดรถฟรี ค่าธรรมเนียมบริหารจัดการทรัพย์สินฟรี เข้าเรียนโรงเรียนอนุบาลก็ฟรี อีกทั้งไม่ต้องกังวลเรื่องประกันสุขภาพ... เวลาว่างครอบครัวของเรา 4 คน ก็จะไปว่ายน้ำและแช่น้ำพุร้อนซึ่งอยู่แถว ๆ นี้ ผมปลูกผักและพริกบริเวณระเบียง การดูแลพืชผักสวนครัวก็กลายเป็นงานอดิเรกของผมครับ

“เสี่ยวคัง” หรือสังคมอยู่ดีมีสุขถ้วนทั่วในความเข้าใจของผมคือ ไม่ต้องกังวลเรื่องอาหารและเครื่องนุ่งห่ม แก่ชราได้รับการเลี้ยงดู สิ่งเหล่านี้ล้วนเห็นอยู่ตรงหน้าผม

หวังฮวาน หลี่ เฮิงเฉียง หลี่ จ๋า หลี่ เหวินจวิน นักข่าว

หนังสือพิมพ์ยูนนานเดลี่ บทความ/ภาพประกอบ